مقایسه TIFF و JPEG با RAW ؛ سه فرمت تصویر پرکاربرد

مقایسه TIFF و JPEG با RAW نشان خواهد داد برای کدام اهداف در عکاسی، کدام فرمت مناسب‌تر است. هر سه فرمت عکاسی نام برده جزو پرکاربردترین‌ها بوده و پسوندهای فایل تصویری شناخته شده‌ای محسوب می‌شوند.

یکی از جنجالی‌ترین مقایسه‌های کنونی در دنیای عکاسی، جدال بین فرمت RAW و JPEG محسوب می‌شود. در مطلبی جداگانه (لینک بالا) به طور مفصل درباره فرمت خام صحبت کردیم. همچنین در مطلبی دیگر، به مقایسه تفاوت فرمت JPG و JPEG پرداختیم. در رقابت، مقایسه TIFF و JPEG با RAW کمتر مطرح می‌شود، اما در هر صورت تصمیم داریم در این مطلب به آن بپردازیم. دلیل عدم مطرح شدن چنین مقایسه‌ای این است که دوربین‌های کمی قادر به تولید فایل‌هایی با این نوع پسوند هستند.

مقایسه TIFF و JPEG با RAW

به منظور داشتن مقایسه‌ای قابل فهم ابتدا باید هر یک از این پسوندها را معرفی کنیم. JPG پرکاربردترین فرمت فایل‌های تصویری محسوب شده و امروز از آن حتی در عکاسی صنعتی نیز استفاده می‌شود. به همین دلیل مقاله را بررسی آن آغاز می‌کنیم.

فرمت عکس JPEG

بین سه فرمتی که در این مطلب به مقایسه آن‌ها خواهیم پرداخت، این پسوند در دوربین‌ها از بقیه پرکاربردتر است. یکی از دلایل مهم استفاده از آن، حجم پایین فایل‌های تولید شده محسوب می‌شود. البته همیشه می‌توان به وسیله کاهش رزولوشن، حجم فایل تصویری را کاهش داد، اما این روش حین استفاده از فرمت JPEG مطرح نیست. گفتنی است با مطالعه مطلبی که لینک آن در پاراگراف اول متن قرار گرفته است، متوجه خواهید شد تفاوتی بین JPEG و JPG وجود ندارد. اگر حین ساخت تیزر تبلیغاتی به ثبت و استفاده سریع از تصویری نیاز باشد، از همین پسوند استفاده می‌شود.

در این فرمت به جای کاهش رزولوشن‌، از یک الگوریتم فشرده‌سازی استفاده می‌شود. بسته به درجه فشرده‌سازی، کیفیت تصویر به طور محسوس یا نامحسوسی کاهش پیدا خواهد کرد. نحوه فشرده‌سازی در فرمت JPG به صورت Lossy بوده و با کاهش کیفیت همراه است، اما در هر صورت مقایسه TIFF و JPEG با RAW نشان می‌دهد برای زمانی که به کاهش زیاد اندازه فایل نیاز داریم، چاره‌ای به جز تن دادن به کاهش کیفیت نیز نخواهیم داشت. منظور از Lossy خطاب کردن الگوریتم فشرده‌سازی این فرمت فایل‌های تصویری، از بین رفتن یک سری داده حین فرآیند است.

در الگوریتم فشرده‌سازی تلاش می‌شود حذف اطلاعات از نواحی صورت بگیرد که کاربر کمتر متوجه آن خواهد شد. به عنوان نمونه می‌توان به آسمان یک دست آبی در یک فریم اشاره کرد. اگر یک سری پیکسل‌ها از این قسمت از عکس حذف شوند، کاربر متوجه کاهش کیفیت نخواهد شد. به صورت کلی، قسمت‌هایی از تصویر که به صورت یک دست، رنگ مشخصی دارند، بهترین بخش‌ها برای حذف ماتریس‌های داده محسوب می‌شوند.

کاهش حجم را باید یکی از دو دلیل دلیل استفاده از فرمت JPEG دانست. دلیل دیگر، پس پردازش‌هایی است که به صورت خودکار صورت می‌گیرند. به این ترتیب نیاز به ویرایش عکس در یک نرم افزار همچون ادوبی لایت روم یا فتوشاپ بعد از ثبت آن از بین رفته و می‌توان مستقیما از تصویر در مطلب یک وب سایت بهره برد یا آن را در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشت.

مقایسه TIFF و JPEG با RAW نشان می‌دهد برای یک عکاس حرفه‌ای، ذخیره‌سازی در پسوند دارای کمترین میزان حجم فایل، عواقبی به همراه دارد. در ادامه به مهم‌ترین موارد اشاره خواهیم کرد:

• از دست رفتن داده: هر مرتبه که ویرایشی روی یک فایل با پسوند JPG انجام می‌دهید، داده بیشتری از دست خواهید داد. بهتر است قبل از دست‌کاری کردن فایلی با این پسوند، ابتدا یک کپی از آن تهیه کنید.
• دما: از بین رفتن یک سری پیکسل به این معنی است که وقتی دمای تصویر را تغییر می‌دهید، در واقع در حال تغییر کل آن هستید. به عبارتی فقط متادیتا را تغییر نداده و روی خود عکس تاثیر می‌گذارید.
• نویز: در برخی شرایط نیازمند افزایش ISO حین عکاسی هستید. در چنین شرایطی نور در محیط کافی نیست. همانطور که تاکنون چندین مرتبه تجربه کرده‌اید، تصاویر به ثبت رسیده در محیط‌های فاقد نور طبیعی مخصوصا طی شب، دارای نویز قابل توجهی هستند. البته یک سری نرم افزار مخصوص به منظور کاهش نویز وجود دارد، اما وقتی یک فایل JPG به خورد آن بدهید، از آن جایی که یک مرتبه پس پردازش شده و یک سری پیکسل‌هایش نیز از بین رفته‌اند، نتیجه خوبی دریافت نخواهید کرد.

عکاسی RAW

بیشتر عکاسان حرفه‌ای، که زمان کافی برای ویرایش عکس بعد از ثبت آن در اختیار دارند، از این فرمت استفاده می‌کنند. به جز برخی شرایط استثنا، آن‌ها همیشه از فرمت خام بهره می‌برند. همانطور که در مطلبی به صورت مفصل درباره آن صحبت کردیم، در مقایسه TIFF و JPEG با RAW، سومین مورد یک پسوند نبوده و یک مفهوم محسوب می‌شود. به عبارتی هیچ فایلی را با چنین پسوندی پیدا نخواهید کرد. هر شرکت سازنده دوربین، برای فرمت خام از یک پسوند فایل منحصربه‌فرد استفاده می‌کند. به عنوان نمونه برای دوربین‌های کانن این پسوند CR2 و برای نیکون NEF است.

برخی از آن به عنوان نگاتیو دیجیتال یاد می‌کنند. می‌توان از این نگاتیو بعدها برای تولید یک فایل با پسوند JPEG، که مزایای آن را در بالا یاد کردیم، استفاده کنید، اما عکس این عمل امکان‌پذیر نیست. از نظر کیفیت باید آن را با نگاتیوهایی که سال‌های دور، در اتاق‌های تاریک نگهداری می‌شدند، مقایسه کرد.

کاربردی‌ترین برنامه برای اجرای آن‌ها Adobe Camera Raw است. به این ترتیب می‌توانید به وسیله پس‌پردازش فایل تصویری، تغییرات مورد نظرتان را روی آن اعمال کنید. مهمترین تغییراتی که عکاسان حرفه‌ای روی عکس‌هایی با چنین فرمتی اعمال می‌کنند، دمای رنگ‌ها، کنتراست، اشباع‌شدگی و کاهش نویز است. ممکن است آن‌ها برخی نواحی تصویر را نیز شارپ کنند. بعد از اعمال این تغییرات می‌توانید عکس را در قالب فرمتی بدون فشرده‌سازی با کاهش کیفیت، همچون PNG، ذخیره کنید.

چگونه با حجم بالا این نوع فایل‌ها کنار بیاییم؟ این موضوع را باید اصلی‌ترین مشکل عکاسی در فرمت RAW دانست، به طوری که حتی با در اختیار داشتن کارت حافظه برای دوربین با ظرفیت بالا همچنان خیلی زود با مشکل کمبود فضا رو به رو خواهید شد.

به همین دلیل بعد از اتمام ویرایش عکس با فرمت RAW در ویرایشگر، باید از آن در قالب JPG ،PNG یا TIFF خروجی گرفته و سپس با این عکس کار کنید. در هر صورت، اگر تصمیم دارید فایل اورجینال را برای ویرایش‌های متفاوت بعدی همچنان نگه دارید، به یک هارد درایو با ظرفیت بالا به منظور آرشیو کردن فایل‌های خام نیاز خواهید داشت.

فرمت تصویر TIFF

در عکاسی دیجیتال این فرمت رایج نیست، با این حال با توجه به پشتیبانی از آن توسط برخی دوربین‌ها، تصمیم گرفتیم در این مطلب به مقایسه TIFF و JPEG با RAW بپردازیم. این پسوند مخفف Tagged Image File Format بوده و همانند PNG، الگوریتم فشرده‌سازی مورد استفاده‌اش Lossless است. در نتیجه برخلاف JPEG، در عملیات پس پردازش داده‌ای از بین نرفته و کیفیت حتی به طور نامحسوس کاهش پیدا نخواهد کرد.

اما اگر بیشتر دوربین‌ها از فرمت نام برده پشتیبانی نکرده و عکاسان زیادی از آن استفاده نمی‌کنند، کاربرد آن چیست؟ بعد از ویرایش یک تصویر داخل فتوشاپ، می‌توانید از آن در فرمت TIFF خروجی بگیرید. در دنیای دوربین‌ها، اغلب در تصویربرداری علمی یا پزشکی از آن استفاده می‌شود. در دنیای گرافیک کاربرد آن به مراتب بیشتر می‌شود. در پرینت‌های دیجیتالی احتمال برخورد با TIFF بسیار زیاد است.

چه زمانی باید از این فرمت استفاده کرد؟ مقایسه TIFF و JPEG با RAW نشان می‌دهد در صورتی که دوربین عکاسی شما از این فرمت پشتیبانی نمی‌کند، حتی بعد از پس‌پردازش نیز زیاد درگیرش نخواهید شد. البته برخی دوربین‌های قادرند عکس‌ها را با این پسوند ذخیره‌سازی کنند، اما همچنان استفاده از آن، یه جز زمانی که تصمیم دارید عکس را در ابعادی بزرگ پرینت بگیرید، منطقی به نظر نمی‌رسد؛ اگر در پی حفظ کل داده هستید، باید به فرمت RAW روی بیاورید. در صورتی که می‌خواهید بلافاصله بعد از ثبت عکس از آن استفاده کنید، فرمت JPG را برگزینید. اگر زیاد از فرمت TIFF استفاده کنید، به فضای ذخیره‌سازی زیادی به منظور نگهداری فایل‌های خود نیاز خواهید داشت.

حین پس‌پردازش، TIFF بیشترین کاربرد را دارد. ممکن است عکسی را در فرمت RAW یا JPG به ثبت رسانده باشید، اما در ادامه می‌توانید آن را به فرمت مورد بحث تغییر بدهید. TIFF توسط برنامه‌های ویرایش تصویر زیادی همچون فتوشاپ، لایت روم و NIK efex پشتیبانی می‌شود. در صورتی که می‌خواهید عکس، با وجود داشتن حجم کمتر در مقایسه با فرمت RAW، با کاهش کیفیت رو به رو نشود، TIFF فرمت مناسبی است.

نتیجه‌گیری از مقایسه TIFF و JPEG با RAW

اگر تصویری که قرار است به ثبت برسانید، نیازی به ویرایش نداشته یا تنها کمی نیازمند تغییر کنتراست و میزان اشباع‌شدگی است، دلیلی برای استفاده از فرمت RAW وجود ندارد. همچنین اگر فضای ذخیره‌سازی داده برایتان فاکتوری کلیدی است، باید از JPG استفاده کنید. شرایطی را در نظر بگیرید که باید بلافاصله بعد از گرفتن یک سری عکس، همچون بعد از یک رویداد خبری، سریعا آن‌ها را در وب سایت بارگذاری کنید. در چنین شرایطی قطعا ثبت عکس در فرمت خام حرکتی غیر حرفه‌ای است!

در زمانی که در محیط با کمبود نور طبیعی مواجه هستید، بهتر است به فرمت RAW روی بیاورید. به این ترتیب از طریق نرم افزارهای لایت روم یا حتی فتوشاپ قادر خواهید بود دستی به سر و روی صحنه کشیده و آن را زنده کنید. حین استفاده از ISO بالا، سرعت شاتر بالا یا لانگ اکسپوژر، فرمت خام منطقی‌تر به نظر می‌رسد.

در صورتی که دوربینتان از فرمت TIFF پشتیبانی کرده و قرار است تصویر به ثبت رسیده را چاپ کنید، حتما از این فرمت بهره ببرید. در بین بی‌شمار فرمت فایل‌های تصویری، این جزو باکیفیت‌ترین‌ها به شمار می‌رود. در صورتی که قرار است عکس را مخصوصا در ابعادی بزرگ پرینت بگیرید، حتما روی کیفیت TIFF حساب کنید. همچنین اگر تصمیم دارید یک اسکن باکیفیت بالا ایجاد کنید، فرمت نهایی را TIFF قرار بدهید.

منبع: expertphotography